Πόσες φορές την πίκρανα την μάνα μου, ένας Θεός το ξέρει κι ας με συγχωρέσει
Μία ζωή κομμάτια την ψυχούλα της, την έκανε για να με προστατέψει
Πώς να ξεχάσω που με ξύπναγε πρωί-πρωί να μ’ ετοιμάσει για να πάω στο σχολείο
Και όταν άρχισα να παίζω μουσική μου έφερνε γάλα να πιώ απ’ το ψυγείο

Τώρα θυμάμαι και έχω μετανιώσει
Που έλεγα πως ήσουνα κουραστική
Ήμουν τεμπέλης βαριόμουν να διαβάσω
Κι εσύ ήθελες μόνο να μου συμπαρασταθείς

Πόσες φορές με υπερασπιζότανε, με βοηθούσε να τα βλέπω καθαρά
Εγώ από αντίδραση της φώναζα, με λίγα λόγια τσόγλανος του κερατά
Πόσες φορές συγχώραγε τα λάθη μου, ήμουν ζημιάρης και με γέμιζε φιλιά
Από ψηλά το ξέρω πως με σκέφτεται και είναι η ευχή της ατέλειωτη αγκαλιά.