Ανάμεσα στους περιηγητές, στους εισπράκτορες των λεωφορείων,

στους μικροπωλητές, τους φωτογράφους, τ’ αυτοκίνητα,

τ’ αγάλματα πλάι στις πικροδάφνες κοιτούν προς το μέρος μας,

κοιτούν τ’ ορισμένο σημείο που εμείς το αποσκεπάσαμε

με φύλλα καπνού κι εφημερίδες. Τ’ αγάλματα

με τα γυμνά τους σώματα σκιασμένα απ’ τον ήλιο

προσβλέπουν ήσυχα, ανερώτητα, καθόλου επιτιμητικά,

τόσο πού στρέφουμε κι εμείς διακρίνοντας κι εμάς κι εκείνα,

ενώ στο χώμα οι ξένοι έχουν αφήσει τα καλάθια τους γεμάτα

με μικρούς μαύρους σταυρούς, κίτρινες χάντρες και ζώνες.