Αυτά πού ειπώθηκαν πάλι και πάλι χάσανε νόημα και χρώμα-
πέτρες, νερά, παράθυρα, κι αυτός με την παλιά βαλίτσα
έξω απ’ το τελωνείο περιμένοντας, ενώ το μεγάλο ρολόι
χτυπούσε οχτώ της εσπέρας και το πλοίο δεν ήρθε
παρ’ ότι ακούστηκε το σφύριγμά του. Στην αποβάθρα
έμεινε ο σταυρωμένος γερανός και τ’ άδεια πανέρια.
Ύστερα βγήκαν τ’ άστρα πάνω απ’ τις βαριές νυσταλέες μαούνες
κι εκεί, στην έρημη πλατεία, μπρος στο μνημείο των ηρώων,
τέσσερις ναύτες αποθέσαν τον πνιγμένο δύτη.