ΊΆλλοι περνούσαν βιαστικά τη λεωφόρο
χωρίς να κοντοστέκουν μπροστά στις βιτρίνες. Οι άλλοι
γύριζαν κουρασμένοι απ’ την κηδεία
με πανωφόρια πολύ πιο μακριά απ’ όσο συνήθως.
Στην τσέπη τους κρατούσαν ακόμη το μισό παξιμάδι
(εκείνο της μνήμης των νεκρών) αφάγωτο, περιμένοντας,
όταν κανείς δε θα τους έβλεπε, να το πετάξουν
στην πρώτη ερημική γωνιά. Και πίσω τους η μαύρη μάνα
τα μάζευε ένα ένα σαν πειστήρια δικά της
για τη Μεγάλη Δίκη εκείνων που επιζήσαν.