Ζω, συ μου το θύμησες
Άστρο που λιποθύμησες
Στα χέρια μου και δε θα σ´αφήσω ξανά
Θα σβήσω κάθε ανάμνηση που πονά

Νόμιζα ποτέ δεν θα ´ρθείς
Στα μισά μιας άδειας ζωής
Γκρεμός βαθύς
Ο κόσμος μου αν χαθείς

Δες την πρώτη μας αυγή
Βρέξε τη διψασμένη γη
Βροχούλα μου τρέμει η στεγνή φυλλωσιά
Σε πίνω και κλείνω μέσα μου τη δροσιά