Νύχτα χαράζει
Η γη στενάζει
Χώμα που ξέρει
Πώς ν´αγκαλιάζει κορμιά που λυγούν

Γέρμα χαράζει
Κόσμος που αλλάζει
Δε με βαστά τ´αγέρι
Δέντρα, κλαριά ούτε εκείνα βαστούν

Σιγή
Αχ, μαύρη αυγή
Τρώει τη χαρά
Το μαράζι
Τρυπήσαν τα φτερά

Μη με κλαις
Φεύγω δες
Δες, κελαηδώ και τρέμει
Σπάει η φωνή, η στερνή
Του κοκκινολαίμη