Με τι λαχτάρα σε προσμένω, αγάπη μου,
με τι λαχτάρα σε προσμένω,
να μου γλυκάνεις το κορμί μου τ’ άρρωστο,
και το μυαλό το κουρασμένο…

Απ’ τον καιρό που μου ‘φυγες αγάπη μου,
για την καρδιά μου είν’ όλα ξένα!
‘Ολος μου ο νους διψάει για σένα, αγάπη μου,
όλος μου ο νους διψάει για σένα…

Τα βελουδένια σου χειλάκια, αγάπη μου,
τα βελουδένια, τώρα, που ’ναι;
Μέρα και νύχτα τα δικά μου, αγάπη μου,
στεγνώσαν να τα καρτερούνε…

Άδειος ο νους μου, κι η καρδιά μου ολάρφανη,
και το μυαλό μου σκοτωμένο…
Με τι λαχτάρα σε προσμένω, αγάπη μου,
με τι λαχτάρα σε προσμένω!