Βράδυαζε, και το σούρουπο έπεφτε σαν μολύβι
θολό φεγγάρι έβγαινε στου ορίζοντα το φρύδι
γερμένο με τη ράχη, στου χωρισμού τη μάχη
τα λόγια σου λεπίδι...

Πώς περνάει και αυτό το βράδυ
χωρίς άγγιγμα στους ώμους
χάθηκα στους άδειους δρόμους

Βράδυασε κι έξω βρέθηκα πλοίο χωρίς πυξίδα
μεσάνυχτα συνάντησα να ψάχνει στα σκουπίδια
έναν αλήτη γάτο και σκόνταψα πιο κάτω
σε βάρβαρα ταξίδια