Έκανα όρκο στο φεγγάρι
πάντα να σ’ αγαπώ
και τάμα στου Θεού τη χάρη
αχ! να μη σε αρνηθώ
και ένα βουνό από ψηλά
μ’ ακούει και χαμογελά:

«Χρόνους πολλούς απ’ τις πλαγιές
δεν είδα αγάπη όπως τη λες»

Έσπειρα δυόσμο μες στην πόλη
και βασιλικό
να γίνει ο δρόμος περιβόλι
για να ‘ρθω να σε βρω
και ένα βουνό από ψηλά
με βλέπει και χαμογελά:

«Για να ευωδιάσουν οι καρδιές
πρέπει να βρουν αητού φωλιές»

Κέρασα μέλι τη ζωή μας
και το ριζικό
να θεμελιώσουν την αυλή μας
και το σπιτικό
και ένα βουνό από ψηλά
μου λέει και χαμογελά:

«Εγώ έχω μόνο δυνατές
ρίζες στο χώμα και κορφές»