Το φεγγάρι απόν
και τι μένει λοιπόν
στριμωγμένος ξανά στη γωνία
το δωμάτιο υγρό
σκοτεινό και στενό
στο φεγγίτη ελπίδα καμία.

Χρόνια είχα να δω
τόσο μαύρο ουρανό.

Μαζεμένος σκυφτός
ούτε αχτίδα φωτός
δίχως αύριο φαίνονται όλα
φίλοι και συγγενείς
δεν προσμένει κανείς
μ' έχουν όλοι χαμένο από χρόνια