Ἄρχισε, γλῶσσα μ’, ἄρχισε, στόμα μου ζαχαρένιο,
νὰ τὸ παινέσεις τὸ κορμί, τὸ μαργαριταρένιο.

Κι ὁ μισεμὸς καημός εἶναι, καὶ τὄχε γειά ̓ναι ζάλη,
μὰ τὸ καλωσωρίσατε, εἶναι χαρὰ μεγάλη.