Μοιάζεις σαν να `ρθες απ’ το χθες
στις εβδομήντα οχτώ στροφές
του φωνογράφου
σαν να `χεις βγει από σκηνές
κάποιας ταινίας του βωβού
κινηματογράφου

Κι είναι τα μάτια σου ελάφια φοβισμένα
σ’ αυτόν τον κόσμο που `ναι όλα χιονισμένα
αυτά τα μάτια τα ορφανά
που τα κοιτώ και η καρδιά μου με πονά
Κι είναι τα χέρια σου δειλά και λυπημένα
σ’ αυτόν τον κόσμο που `ναι όλα πουλημένα
αυτά τα χέρια τα ορφανά
που τα κοιτώ και η καρδιά μου με πονά

Δεν είσαι εσύ της αγοράς
χρυσό φτιασίδι της χαράς
απ’ το λιμάνι
Είσαι από κείνες τις μορφές
που σεργιανούν στις ζωγραφιές
του Μοντιλιάνι