Όλη η ζωή μου ρημαδιό
άδειος κι εγώ μέσα στο άδειο μου το σώμα.
Μες στης ψυχής τον κουρνιαχτό
ψάχνω ψυχή μου να σε βρω.

Έχω πια μήνες να σε δω.
και απορώ πώς το μπορώ ν’ αντέχω ακόμα,
τρέχει ο χρόνος σαν νερό
μα εγώ για σένανε διψώ.

Άσε τα όνειρα ανοιχτά να μπω αργά το βράδυ
και να σε πάρω αγκαλιά σαν πέσει το σκοτάδι.
Άσε τα όνειρα ανοιχτά και δε θα σε ξυπνήσω
όσο αθόρυβα θα ‘ρθω, έτσι θα φύγω πίσω.

Σ’ έχω κρυμμένο θησαυρό
σαν φυλαχτό, μες στης ψυχής το υγρό το χώμα.
Ξέμεινα μόνος μου εδώ
άδεια η ζωή, άδειος κι εγώ

Έχω πια μήνες να σε δω.
και απορώ πώς το μπορώ ν’ αντέχω ακόμα,
τρέχει ο χρόνος σαν νερό
μα εγώ για σένανε διψώ.

Άσε τα όνειρα ανοιχτά να μπω αργά το βράδυ
και να σε πάρω αγκαλιά σαν πέσει το σκοτάδι.
Άσε τα όνειρα ανοιχτά και δε θα σε ξυπνήσω
όσο αθόρυβα θα ‘ρθω, έτσι θα φύγω πίσω.