Πέφτει η ομίχλη πορφυρή
Βαρύ στο στήθος μου σφυρί
Ίδιο με χτύπο της καρδιάς που δυναμώνει
Όλα ήταν εύκολα στο χτες
Που οι πόρτες ήταν ανοιχτές
Πώς με πονάει το βλέμμα σου που αργά θολώνει

Μη με ρωτήσεις δε θα ψάξω
Ποιανού τα κρίματα πληρώνω
Θέλω φωνή για να φωνάξω
Παίρνω απ´ τα κύματα οξυγόνο
Απ´τα κύματα φωνή και οξυγόνο

Το κρύο που ένιωθα γυμνός
Νιώθω σαν κρύφτηκε το φως
Που ξένο ρούχο και βαρύ φοράει το σώμα
Πέφτω στα γόνατα σκυφτός
Πριν απ´τη μπόρα ο αετός
Ανακατεύει τον αγέρα με το χώμα