ΣΤΑ ΔΥΟ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
ΒΡΙΣΚΩ ΚΛΕΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΡΩΤΑΩ
ΚΙ ΟΣΑ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ
ΤΑ ΝΤΥΝΕΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΣΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑΩ

ΚΟΙΤΑ ΔΥΝΑΤΑ ΣΤΟ ΦΩΣ
ΓΙΝΕ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΑΛΜΟΣ
ΚΙ ΕΓΩ ΘΑ ΜΕΤΡΑΩ ΣΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ
ΤΑ ΟΜΟΡΦΑ ΣΟΥ ΜΥΣΤΙΚΑ
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Τ’ ΑΡΧΙΚΑ
ΣΑΝ ΔΥΟ ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΠΟΥ ΚΥΛΟΥΝ
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΣ ΝΑ ΒΡΟΥΝ

ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΝΑ ΦΑΝΕΙΣ
ΑΣΤΕΡΙ ΠΟΥ ΚΑΙΡΟ ΑΝΑΖΗΤΑΩ
ΕΙΝ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥ Η ΖΩΗ
ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΣΤΟΥ ΧΕΡΙΟΥ ΜΟΥ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ