Του κόσμου το χρυσάφι
δεν πήγε όλο στράφι,
εγώ έχω φυλάξει
πολύ σε μια γωνιά.

Και θα το δεις μια μέρα
σαν άστρο στον αέρα
σαν όλα που μας είναι
μακρινά.

Εκείνο το χρυσάφι
που ψάχνουν οι ζωγράφοι
μες στην καρδιά μου το ‘χω
κι ας γελάς.

Σε βλέπω που παλεύεις
κρυφά να το γυρεύεις
με σένα δεν θα τύχει
θηρία να φυλάς.

Της νύχτας το χρυσάφι
που κλέβεις είναι στάχτη
γιατί δεν έχεις χέρια
χρυσά να το κρατάς.

Απλώς έχεις μια δίψα
σαν κάποιους που δεν σμίξαν
στο λέω το χρυσάφι
είναι σεβντάς.