Απ'τα ψήλα κι απάτητα,
βρέθηκα ξαφνικά με μιάς
σ'ενα δωμάτιο φονιά,
τέσσερις τοίχοι πυρκαγιά.

Όσο απλωνόμουνα βαθιά,
μες στη δική σου θάλασσα
τόσο με έπειθες αλλά,
έγινες δίχτυ και έμπλεξα.

Απ'τα ψηλά κι απάτητα,
μες στα βαριά κι ασήκωτα
καρφί μου γύρισε η χαρά
μια χούφτα κάρβουνα καυτά.

Όσο απλωνόμουνα βαθιά,
μες στη δική σου θάλασσα
τόσο με έπειθες αλλά,
έγινες δίχτυ και έμπλεξα.