Ο άνθρωπος έχει φωνή
Μετουσιώνει τη ζωή
Δεν έχει σύνορο
Την κάνει αιτία κι αφορμή
Να πάει πέρα ν’ απλωθεί
Θεριό ανήμερο

Μες των ματιών του τις φωτιές
Αγάπες, έρωτες, στιγμές
Που μας μεθύσανε
Του κόσμου όλες οι πληγές
Γίναν στα χείλη του φωτιές
Ποτέ δεν σβήσανε

R
Ένα αγκάθι στην ψυχή
Του Καζαντζίδη η φωνή
Ονείρου δάκρυ και παράπονο καμπάνας
Ένα αγκάθι στην ψυχή
Του Καζαντζίδη η φωνή
Πατέρας, φίλος και το άγγιγμα της μάνας


Ο άνθρωπος είναι Θεός
Γήινος και αμαρτωλός
Δεν έχει σύνορο
Στα δύσκολα ο οδηγός
Και στη χαρά ο αρχηγός
Θεριό ανήμερο

Μέσα του χίλιες δυο καρδιές
Γιορτάζουνε οι ομορφιές
Που μας μεθύσανε
Τα λόγια του μεταλαβιές
Ατέλειωτες διαδρομές
Ποτέ δεν σβήσανε