Τα χρόνια μου ξενύχτια σε σταθμούς...
με τρένα χαλασμένα.
Σε νύχτες, με φεγγάρια ματωμένα...
....σε άδειους ουρανούς...
Σε μάτια τρομαγμένα απ'τους καιρούς.

Τα χρόνια μου,
ξενύχτια κέρασμένα στους νεκρούς,
που έφυγαν γιατί έκοψαν τα φρένα...
Με χέρια τρυπημένα απ'τους σταυρούς
Και χείλη, από τα δάκρυα,
χαμόγελα, ανθισμένα.