Και όταν έγινε
το φως σου ένας γκρεμός.
Και όταν έπαψε
ο ήλιος σου να λάμπει.

Πως γεννιέται
ένας καινούργιος ουρανός;
Σε έναν κόσμο
που έπαψε να υπάρχει.

Όταν όλα έγιναν βυθός.
Σαν αχνός.
Στην μέση του πελάγους.
Όχι δάκρυα...
Αλλάζει ο καιρός.
Σαν Θεός στον γύρο του θανάτου.

Όλη νύχτα
στο δωμάτιο σιωπηλός.
Ξεχασμένο τραίνο σκουριασμένο.
Το φεγγάρι μου είπε δεν θά' ρθείς
κι είναι ο δρόμος άδειος σκονισμένος.

Δεν υπάρχεις...
Το ξέρουμε και οι δυο.
Το σκοτάδι μέσα μου αφημένο...