Όλα τα ανάποδα αγαπώ
στα σκοτεινά γελάω
μα όταν σε βλέπω να πονάς
τον πόνο τραγουδάω

Εγώ να λέω «φύγαμε»
κι εσύ να λες «μαζί σου»
εγώ να λέω «θα πετώ»
κι εσύ να λες «κρατήσου»
Και όλα τα ανάποδα
να δεις πως θα ισιώνουν
όταν ο ένας γίνει «δυο»
τον κόσμο τον ενώνουν

Την μέρα ονειρεύομαι
και το όνειρο βλογιέται
σπάει η φωνή ξημέρωμα
βράδυ ξαναγεννιέται