Κοίτα ένα μήλο κόκκινο
γλυκό σαν το κορίτσι
που στέκει πάνω εκεί ψηλά
στου δέντρου τα κλαδιά!

Θαρρείς κι ό χρόνος ξέχασε
στη γη για να το ρίξει
κι οι άνθρωποι δεν έφτασαν
την τόση ομορφιά.

Κοίτα πως βγαίνει το λαμπρό
ολόγιομο φεγγάρι
σαν νύφη ασημοστόλιστη
σε γιορτινή πομπή

Τ’ αστέρια δες πως χάνονται
την ομορφιά, τη χάρη
και βιάζονται για να κρυφτούν
στη σκοτεινή σκηνή

Έδυσε η Πούλια, έσβησε
πάει και το φεγγαράκι
είναι βαθιά μεσάνυχτα
κι η ώρα δεν περνά