Όταν τα φώτα σβήνουνε κι ανάβει το φεγγάρι
στέκομαι στο παράθυρο και ταξιδεύω πάλι
Έχω στο χέρι ένα χαρτί ένα παλιό σημάδι
φωτογραφία μιας ζωής κρυμμένη στο συρτάρι.

Νύχτα που ’χεις στο πέπλο σου χιλιάδες αναμνήσεις
δώσε κι εμένα μια σταλιά αν θες να με κερδίσεις
Δώσε κι εμένα μια σταλιά, που τα ’χω ξεχασμένα,
νύχτα που ’χεις στο πέπλο σου τα όνειρα δεμένα.

Έχω στο χέρι μια παλιά, ξεθωριασμένη εικόνα
το δάκρυ γίνεται νερό και με ξεπλένει ακόμα
Πίνω τα αμίλητο νερό στα χείλη μου σαν πέφτει
κι είναι η φωτογραφία αυτή του σήμερα καθρέφτης.