Πως θέλεις δυοσμαράκι μου να σ' αποχαιρετήσω,
εγώ στο φως σε φύτεψα μα δε θα σε μυρίσω.
Ποιο μοιρολόι να σου πω για να σε νανουρίζω,
στα κρύα και στα σκοτεινά για να σ’ αποκοιμίζω.

Πληγή στα στήθια ο μισεμός
Ποιο φονικό ν' αντέξει
Και ποιος σασμός είν' ικανός
Τον πόνο να γητέψει

Τα δάκρυά μου ποταμός το σώμα σου να ντύσουν,
τ’ άνυδρο χώμα όλης της γης φτάνουν για να ποτίσουν.
Ποιος στεναγμός τα χείλια μου μπορεί να τα χορτάσει,
πώς να μερέψει η καρδιά και πώς να σου ξεχάσει.