Μια κόρη πικροτραγουδά ‘πο κρουσταλλένιο πύργο
Κι αγέρας πήρε τη φωνή κι άνεμος το τραγούδι
Και σέρνει το και πάει το ανάμεσα πελάγου
Κι όσα καράβια τ΄άκουσαν, όλ’ άραξαν και δένουν
Εεεε, κι ένα καράβι της φιλιάς
Εεε, φρεγάδα της αγάπης

Ουδέ μαζώνει τα πανιά, ούδε κι εμπρός τραβάει
Κι ο καπετάνιος φώναξε, οπίσω από την πρύμνη:
Αφήστε ναύτες τα πανιά, ναύκληρε το τιμόνι,
Ν΄ακούσουμε του κορασιού πώς γλυκοτραγουδάει
Εεεε, το τι τραγούδι τραγουδάει
Εεε, το τι σκοπό το σέρνει

Κοράσιο, για τραγούδησε, κοράσιο, ξαναπέτο
Σύρετε ναύτες στο καλό και στην καλή την ώρα
Τι εγώ δεν ετραγούδησα για μπάρκες, για καράβια
Παρακαλώ τα κύματα, με τον αγέρα κρένω
Εεεε, και στέλνω χαιρετίσματα
Εεε, στον κλέφτη της αγάπης