Ο κάθε άνθρωπος δικός του
παντοτινός αλλιώτικός του
στα σκοτεινά ψάχνει το φως του
κι εσύ το παίζεις δικαστής.

Κρίνεις τον τρόπο που μιλάει
που φέρεται και που γελάει
μα αν κοιταχτείς μες στον καθρέφτη
θα δεις ποιος είναι ο εκτελεστής.

Ο κάθε άνθρωπος δικός του,
δικός του ο πόνος στην καρδιά
και αν ψηλά πια δεν πετάει
του ‘χουν ματώσει τα φτερά.

Ο κάθε άνθρωπος δικός του,
μια ιστορία μια πληγή
συνένοχος μ’ αυτούς μην είσαι
δώσε αγκαλιά, δώσε ψυχή.

Ο κάθε άνθρωπος δικός του
κι άλλος κανείς ολόιδιος του,
μοναχικά κλαίει εντός του
κι εσύ το παίζεις δικαστής.

Κρίνεις τον τρόπο που κοιτάει
που αγκαλιάζει που φιλάει
μα αν κοιταχτείς μες στον καθρέφτη
θα δεις ποιος είναι ο εκτελεστής.