Πάντοτε ήμουν δύσκολος άνθρωπος
μάζευα και έφευγα, λόγια που χάνονται
ούτε τα άκουγα, ούτε τα έλεγα.
Κι όμως αγάπησα καθετί μέσα σου
δίπλα σου, πάνω σου
και για αντάλλαγμα
μια νύχτα έφυγες, λάθος σου.

Ένα τηλέφωνο δεν έχεις πάρει
να δεις τι κάνω, αν πεθαίνω ή αν ζω,
μα αν γυρνούσες απόψε και πάλι
θα ‘μουν για σένα το ξέρεις εδώ.

Ένα τηλέφωνο δεν έχεις πάρει
και η νύχτα είναι κομμένη στα δυο,
όσο σε αγάπησαν όλοι οι άλλοι
τόσο σ’ αγάπησα μόνος μου εγώ.

Ένα τηλέφωνο για όσα ζήσαμε,
ένα τηλέφωνο τι θα σου ήτανε.

Κάποτε έλεγες πως δεν ανοίγομαι
μέσα μου κρύβομαι κι ότι στον έρωτα
πρέπει να χάνομαι και να αφήνομαι.
Δεύτερη σκέψη δεν έκανα
όλο το είναι μου σου έδωσα
και για αντάλλαγμα
την προδοσία σου ένιωσα.

Ένα τηλέφωνο δεν έχεις πάρει
να δεις τι κάνω, αν πεθαίνω ή αν ζω,
μα αν γυρνούσες απόψε και πάλι
θα ‘μουν για σένα το ξέρεις εδώ.

Ένα τηλέφωνο δεν έχεις πάρει
και η νύχτα είναι κομμένη στα δυο,
όσο σε αγάπησαν όλοι οι άλλοι
τόσο σ’ αγάπησα μόνος μου εγώ.

Ένα τηλέφωνο για όσα ζήσαμε,
ένα τηλέφωνο τι θα σου ήτανε.