Χωριστήκαμε σ’ αντίπαλα στρατόπεδα,
το «διαίρει και βασίλευε» θεριεύει,
άνθρωποι είμαστε, δεν είμαστε οικόπεδα
κι ο καθένας μας, μονάχος του παλεύει …

Διαλυθήκαμε μ’ ολιγωρία απάνθρωπη,
μ’ ευτελές σχεδίου, διαβήματα επαίνων,
λησμονώντας τελικά πως είμαστε άνθρωποι
κι όχι ακούρδιστα ρομπότ σε χέρια «ξένων» …

Ενδομύχως παραπληροφορηθήκαμε,
στα κελιά σας μέσα αντίχριστοι, που μπήκαμε,
μας βαράτε και χορεύουμε συρτάκι,
(χρόνια εμπρός σας)
για να λέμε απλά :
«Συνάδελφοι, δικό σας !»

Σακαστήκαμε απ’ τη μάνα μας, σαν πρόβατα,
λύκοι αρμέγουν και τσοπάνηδες το βιος μας,
κωδικούς μας έχουν δώσει, αντίς ονόματα,
τελειωμό δεν έχει ο εξευτελισμός μας …



Μοιραστήκαμε απ’ τη χούντα της κυβέρνησης,

σ’ ασθενείς και οδοιπόρους, αχ τι κρίμα !

κλείσαμε όνειρα κι ελπίδες, μετά αίτησης,

στης απύθμενης οργής την καραντίνα …