Εγώ το σώμα μου το έχω αποσύρει
σαν κάτι αμάξια σκουριασμένα και παλιά
σε κάτι μάντρες σ’ Ελευσίνα και Ζεφύρι
που συγκεντρώνουν παλιοσίδερα οι Ρομά

Μια μέρα εκεί, θα το συνθλίψει μία πρέσα
με άλλα σώματα, κι αυτά τρακαρισμένα
και μόνο τότε, λεν, λυτρώνεται το «μέσα»
απ’ όσα στοίχειωναν, και κράταγε κρυμμένα

Αυτό το κράμα ύστερα λιώνεται σε φλόγα
και σε καλούπια ξαναχύνεται σαν λάβα
και νέα σώματα γεννιούνται κάθε μέρα
και μεγαλώνουν σαν τη χλόη στην λιακάδα

Εγώ το σώμα μου το έχω αποσύρει
σε υγρά καρνάγια που σκουριάζουν φορτηγά
και τα ρινίσματα ο αέρας παρασύρει
σε κρύα πελάγη και σε θάλασσες, βαθειά

Εγώ το σώμα μου το έχω αποσύρει
γιατί δεν δίστασα ποτέ να το τρακάρω
και του επέτρεψα να πέσει και να εκπέσει
ευθεία σε τοίχο, δίχως να το μανουβράρω

Εγώ το σώμα μου το έχω αποσύρει
σαν κάτι αμάξια σκουριασμένα και παλιά
σε κάτι μάντρες σ’ Ελευσίνα και Ζεφύρι
που συγκεντρώνουν παλιοσίδερα οι Ρομά