Ήρθες ξανά τα ξημερώματα
όπως χθες, όπως προχθές,
ήσουν γεμάτος με αρώματα
γεμάτος τύψεις κι ενοχές.

Εξηγήσεις δεν θέλω, σταμάτα,
δεν ζητώ να μου πεις που γυρνάς,
με κοιτάς με μια θλίψη στα μάτια
τη συγνώμη μου πάλι ζητάς.

Ήρθες ξανά μες στην αγρύπνια μου
να μου πεις πως μ’ αγαπάς
αχ φταις που φταις για τα ξενύχτια μου
τα φώτα σβήσε και μη μιλάς.

Εξηγήσεις δεν θέλω, σταμάτα,
δεν ζητώ να μου πεις που γυρνάς,
με κοιτάς με μια θλίψη στα μάτια
τη συγνώμη μου πάλι ζητάς.