Στο σύννεφο παράγγειλα και μου ΄πε το φεγγάρι,
μικρός- μικρός αγάπησες, ολάνθιστο βλαστάρι.
Στου έρωτα τα δύσβατα να ξέρεις πως θα πάθεις,
θα ζεσταθείς θα σκλαβωθείς και δεν θα τόνε μάθεις

Κρατώ στα στήθια μου βαθιά πρόσωπο αγαπημένο,
το βλέμμα του παράδεισος, το δέρμα του μελένιο,
σπαθί αντρίκιο στο δεξί, στ΄ αριστερό μου μύρα
και βάφτισα τις φτέρνες μου σε πελαγίσια αρμύρα.

Και μου ΄πε πέσε στην φωτιά και όλα να τα δώσεις,
τα δώρα και τα όνειρα κοίτα να μην προδώσεις
και τότε να ΄σαι σίγουρος και σένα θα σκλαβώσει
και στου καιρού τα κύματα θα ρθει και θα σε σώσει