Τις φωτογραφίες σου κοιτάζω
κι όλες τις δικές σου αφιερώσεις.
Δεν περίμενα ποτέ από σένα
μ’ ένα αντίο σου να με σκοτώσεις.
Ήπια το δικό σου το φαρμάκι
ως την τελευταία τη σταγόνα.
Σαν ξεριζωμένο δέντρο μοιάζω
απ’ του χωρισμού σου τον κυκλώνα.

Συγκάτοικος της μοναξιάς
για σένα έχω γίνει.
Στο σπίτι που με άφησες
και η ζωή μου σβήνει.
Συγκάτοικος της μοναξιάς
και ο δικός μου πόνος.
Το φέρσιμό σου τ’ άπονο
δεν το γιατρεύει ο χρόνος.

Μοιάζουν με μαχαίρια στο μυαλό μου
όλες οι δικές μας οι αναμνήσεις.
Λέω "θα γυρίσεις στο πλευρό μου",
ίσως και να ζω με ψευδαισθήσεις.
Ήπια το δικό σου το φαρμάκι
ως την τελευταία τη σταγόνα.
Σαν ξεριζωμένο δέντρο μοιάζω
απ’ του χωρισμού σου τον κυκλώνα.

Συγκάτοικος της μοναξιάς
για σένα έχω γίνει.
Στο σπίτι που με άφησες
και η ζωή μου σβήνει.
Συγκάτοικος της μοναξιάς
και ο δικός μου πόνος.
Το φέρσιμό σου τ’ άπονο
δεν το γιατρεύει ο χρόνος.