Τώρα δεν μιλάω πια για σένα
τώρα ανήκεις πια στα περασμένα
τώρα τα κομμάτια μου μαζεύω
το χαμένο χρόνο μου γυρεύω.

Είναι όμως νύχτες που λυγίζω
και την απουσία σου αγγίζω
σαν γυαλί το δάκρυ χαρακώνει
την καρδιά που έχει μείνει μόνη.

Τι έκανες,
με πέθανες και ζω μέσα στο χθες
πες μου πως μπόρεσες,
τι σκέφτηκες και μ’ άφησες πληγές.
Καλύτερα να έμενα στην μοναξιά που αγάπησα
παρά σε αυτή την κόλαση με τα κενά που κράτησα.
Τι έκανες, πες μου τι έκανες.

Τώρα την ζωή μου προχωράω
πλήρωσα το λάθος δε χρωστάω
έκανα στο παρελθόν ταξίδι
της καρδιάς έβγαλα το λεπίδι.

Στην ψυχή όμως τα περασμένα
δύσκολα θα γίνουν ξεχασμένα
και για αυτό σου λέω να θυμάσαι
σ’ άλλες αγκαλιές όταν κοιμάσαι.

Τι έκανες,
με πέθανες και ζω μέσα στο χθες
πες μου πως μπόρεσες,
τι σκέφτηκες και μ’ άφησες πληγές.
Καλύτερα να έμενα στην μοναξιά που αγάπησα
παρά σε αυτή την κόλαση με τα κενά που κράτησα.
Τι έκανες, πες μου τι έκανες.