Βάζω σημάδια στο χαρτί να περπατήσω
κι ένα ποτό να μου φωτίσει τη βραδιά
κάνω δυο βήματα μπροστά και δυο πίσω
βλέπω τα ίδια από την άλλη τους μεριά
ίσως να ήτανε καλύτερα ποιος ξέρει
αν είχα αλλάξει το μολύβι με μαχαίρι

Σαν να μην έφυγα ποτέ μου για ταξίδι
κι όλο τον κόσμο έχω γυρίσει τρεις φορές
είναι ο φόβος μου που σκότωσε το φίδι
και το ‘χω λάφυρο μες στις αποσκευές
άδειες κορνίζες περιμέναν άλλoυς τόπους
όμως με άδειους όλες γέμισαν ανθρώπους.

Πως με τρομάζουνε τα μάρμαρα βρεγμένα
όσο κι αν λάτρεψα τον ήχο της βροχής
είναι ανάποδα τα ονόματα γραμμένα
ή τελικά είναι όλα θέμα οπτικής
κοίτα μικραίνω και το σπίτι μεγαλώνει
έχουν φυτρώσει παπαρούνες στο σαλόνι.