Με κυνηγάει η θλίψη μου
και είναι βαρύς χειμώνας
το κρύο πια θαμώνας
το τζάμι μου κλειστό.

Σ’ ένα χαρτί οι σκέψεις μου
να ΄χω να τις θυμάμαι
κι εκείνα που πονάνε
σκαλίζουν την πληγή.

Δώσε μου λίγη απ’ τη ζωή
απ’ τη ζωή που μου ‘χεις πάρει
πριν να βρεθώ σώμα μισό
σώμα μισό στο μαξιλάρι.

Δώσε μου λίγη απ’ τη ζωή
απ’ τη ζωή που μου ‘χεις κλέψει
πριν ξημερώσει και η μορφή σου δραπετεύσει
δώσε μου λίγη απ’ τη ζωή που μου ‘χεις κλέψει.

Καρφώθηκε η ανάσα μου
στα χείλη και δε βγαίνει
παράπονο που μένει
για χρόνια ζωντανό.