Φεύγουν το βράδυ
και αφήνουν λύπες
και αφήνουν τοίχους αδειανούς
και αμφιβολίες στους πιστούς

Μένουν οι σκόνες
κι άγνωστες λέξεις
τα ίδια σφάλματα ξανά
Ίδιες κουβέντες στη σειρά

Κι όλο κοιτάζεις μόνο κοιτάζεις
θέλεις να τρέξεις κι όμως διστάζεις

Φεύγουν θλιμμένα
δε βγάζουν ήχο
μόνο ένα φύσημα απαλό
ένα αεράκι δροσερό

Μοιάζει με αστείο
μα δεν κινείσαι
Μένεις για πάντα κάπου εκεί
ψάχνεις ζωή απ’ την αρχή