Θα βγω και πάλι στη σκηνή
με όλες μου τις πανοπλίες
με τόσες πια ισοπαλίες
πως να νικήσω στη ζωή.

Μονάχος μου μονομαχώ
μες τη μεγάλη την αρένα
και με φωνάζουνε κανένα
απ’ της κερκίδας τον αχό.

Χωρίς υπόκλιση καμιά
τον Καίσαρα θα χαιρετήσω
χάρη εγώ δεν θα ζητήσω
όλη δική μου η ζημιά.

Με τον αντίχειρα εσύ
ποινή ψηφίζεις του θανάτου
κι ο κόσμος χρόνια το χαβά του
χύνει στη σκόνη το κρασί.

Και στο κελί μου μια βραδιά
του εαυτού μου μονομάχος
με το μαχαίρι μου μονάχος
στη σκιά μου βρίσκω την καρδιά.

Στου εαυτού μου το κελί
σαν μονομάχος θα χορέψω
κι ένα πρωί θα δραπετεύσω
απ’ το κλουβί μου σαν πουλί.