Αν με ρωτήσεις στη ζωή
τίνος το μέρος πήρα
αυτών που ζούνε σαν ποινή
κι όσων δεν έχουνε φωνή
κι ούτε στον ήλιο μοίρα

Γι’ αυτούς μονάχα τραγουδώ
γι’ αυτούς που ξέμειναν εδώ
και λιώνουνε στον πάγκο
γι’ αυτούς που ζούνε στην ουρά
και δένουν πάλι τα φτερά
με έναν κομμένο σπάγκο

Τα λάθη τους μετρούν σωστά
γι αυτούς κανείς δεν φταίει
και τη ζωή με εκατοστά
μετρούν να πάνε πιο μπροστά
και μένουν τελευταίοι