Της Κυριακής το δειλινό
φαρμάκι μου ‘δωσες να πιω,
Δευτέρα σαν ξημέρωσε
τη μαχαιριά μου έδωσες.

Με πρόδωσες, με πρόδωσες
σ’ αυτά που είχα πιστέψει,
τώρα τι άλλο στη ζωή
μπορεί να με γιατρέψει.

Αχάριστα μου φέρθηκες
τώρα μετράν ο πόνοι
κουράγιο κάνω όσο μπορώ
αχ, κι ας έχω μείνει μόνη.

Με πρόδωσες, με πρόδωσες
σ’ αυτά που είχα πιστέψει,
τώρα τι άλλο στη ζωή
μπορεί να με γιατρέψει.