Για σένα γιε μου αναστενάζω
και ξενυχτάω να καρτερώ
κι όλες τις μέρες ως ότου να ‘ρθεις
με χτυποκάρδια θα τις περνώ.

Στέκομαι στο σταυροδρόμι
και τον ταχυδρόμο τον ρωτώ,
κλαίω σαν μου λέει όχι
με το βλέμμα του σκυφτό.

Βλέπω τα τραίνα, βλέπω τα πλοία
κάτι με σφίγγει μες στην καρδιά
ας σταματούσαν να τα ρωτήσω
μήπως και σ’ είδαν στην ξενιτειά.

Στέκομαι στο σταυροδρόμι
και τον ταχυδρόμο τον ρωτώ,
κλαίω σαν μου λέει όχι
με το βλέμμα του σκυφτό.