Σ’ αυτή τη συνοικία ο ήλιος χάθηκε
κι απ’ τ’ ουρανού την πόρτα
μες στης αυγής τα φώτα
ένα φεγγάρι μαύρο ήρθε και στάθηκε.

Εσύ στο πλυσταριό σου
μες στα πουκάμισα
κι εγώ ο φτωχός στα τρένα
Αθήνα Λάρισα.

Σ’ αυτή τη συνοικία ο ήλιος γύρισε,
μα μες στην κάμαρά σου
σαν λύνεις τα μαλλιά σου
γαρούφαλλο πώς μοιάζεις που μοσχομύρισε.

Εσύ στο πλυσταριό σου
μες στα πουκάμισα
κι εγώ ο φτωχός στα τρένα
Αθήνα Λάρισα.