Βαδίζω μες την έρημο παραμιλάω
ξεράθηκαν τα χείλη μου κι όμως γελάω.
Λένε πως άμα τρελαθείς καταλαβαίνεις
γελάς μα ξέρεις που πατάς και που πηγαίνεις.

Πάνω στην άμμο οι σκορπιοί χορεύουν μόνοι
γυμνό το πόδι το κεντρί δεν το γλυτώνει.
Γύρνα το βλέμμα για να βρεις την όαση σου
να βρεις το δέντρο τη σκιά και την πηγή σου.

Κρυφά κοιτάς τον ουρανό κι εκεί ποντάρεις
νερό να φέρει με τις χούφτες ο Γενάρης.
Εδώ η δίψα έχει μήνες έχει χρόνια
κι εσύ γυρίζεις και γιορτάζεις με τα ψώνια.

Εδώ σ' αυτή την έρημο γυρνάμε όλοι
καθένας στο μικρόκοσμο του μες την πόλη.
Μ' αν σηκωθεί αέρας λέω να μη χαθούμε
να βρούμε τόπο μυστικό και να βρεθούμε.