Υπόγεια μέσα στη γη
και ήλιοι σκουριασμένοι,
στο χάρτινό σου έρωτα
όλα τα βρίσκω ατέλειωτα
και τη ζωή χαμένη.

Αυτοκίνητα περνάνε,
μηχανές μού τραγουδάνε
προσευχές μεταλλικές
κι όλο πίκρα οι Κυριακές.

Φιλί μου ανοξείδωτο,
ποια ανάσα σε τυλίγει;
Τι μου μετράς για νόμισμα
ένα παλιό εικόνισμα
που είχες απ’ τη Σμύρνη;

Αυτοκίνητα περνάνε,
μηχανές μού τραγουδάνε
προσευχές μεταλλικές
κι όλο πίκρα οι Κυριακές.