Του ανθρώπου η ευτυχία
Μοιάζει μ άπιαστο πουλί
Μα άκου μια φιλοσοφία
Στην ζωή τα πάντα ρεί

Γι΄ αυτό μαύρα μην τα βάφεις
Δαίμονες μην κυνηγάς
Όπως το ΄πε κι ο Καβάφης
Μέσα σου τους κουβαλάς

Με τα πάθη και τα λάθη
Τυραννιέμαι στην ζωή
Κι όποιος πάθει και δεν μάθει
Ξαναρχίζει απ΄την αρχή
Το ταξίδι κι η Ιθάκη
Πάντα πήγαιναν μαζί.

Τα στερνά τιμούν τα πρώτα
Κι όποιος ξέρει που πατάει
Του παράδεισου την πόρτα
Κάθε μέρα την περνάει

Κι αν το χρήμα είναι απάτη
Κρέμεσαι από μια κλωστή
Το στενό το μονοπάτι
Λεν πως βγάζει στην κορφή.