Όλο ταξιδεύω
και περνάει απ’ το παράθυρο η ζωή.
Κάποτε θα μοιάζει ψέμα,
πότε φτάσαμε ως το τέρμα
και δεν κάναμε ακόμα την αρχή.

Όλο κάτι ψάχνω
στο μπαλκόνι τ’ απογεύματα όταν βγω.
Τι `ναι αυτό που με κρατάει
κάθε μέρα που περνάει
κι ας μην ξέρω τι γυρεύω πού πατώ.

Κι όλο δεν πιστεύω
πως την άκρη δε θα βρεις να ξαναρθείς.
Δε θ’ ανοίγω σε κανένα
και θα περιμένω εσένα
να γυρίσεις απ’ την πόρτα το κλειδί.
Κι όσο θα κοιμάμαι μόνη,
τ’ όνειρό σου θα ζυγώνει
στα κρυφά μια λέξη πάλι να μου πει.