Μ’ ένα στριφτό τσιγάρο κι ένα καημό βαρύ
μες στου καπνού τη ζάλη και μια βαθιά πληγή
ακούω το τριζόνι στης νύχτας τη σιωπή
καημό θα χει κι εκείνο, μα που να τονε πει.

Αναστενάζω και δεν μιλώ
με μια ανάσα ότι κι αν πω,
λόγια και σκέψεις και παραμιλητά
σωπαίνουν τώρα που η καρδιά πονά.

Με την ψυχή το στόμα
απόψε θα χαθώ
αφού έχασα στον κόσμο
εσένα π’ αγαπώ.

Μ’ ένα στριφτό τσιγάρο γυρνάω στις στιγμές
που χάθηκαν με σένα και μείνανε σοφές.
Εγώ και το τριζόνι κι η νύχτα η σκοτεινή
ένα μικρό τραγούδι όλη μου η ζωή.

Αναστενάζω και δεν μιλώ
με μια ανάσα ότι κι αν πω,
λόγια και σκέψεις και παραμιλητά
σωπαίνουν τώρα που η καρδιά πονά.

Με την ψυχή το στόμα
απόψε θα χαθώ
αφού έχασα στον κόσμο
εσένα π’ αγαπώ.