Είναι το μέσα μου ένα αβάσταχτο φορτίο,
με το στανιό παλιά σκουπίδια να χωρά
για να μου φέρεται σαν να ‘μαι κάποιο αστείο
κι εγώ να πρέπει να το παίρνω σοβαρά.

Όσες ανάσες κι αν μου έμεναν για να ‘χα
κι όσες να πάρω μια φορά δεν τόλμησα
στον εαυτό μου τις χρωστάω πια μονάχα,
μ’ όλους τους άλλους στη ζωή μου ξόφλησα.

Όσα θαφτήκαν με ψυχή και σώμα εντός μου
γίναν στο μέσα μου ένα βάρος φανερό,
που περιφέρω στις γωνιές αυτού του κόσμου
με μια ανάσα από χώμα και νερό.

Είναι το μέσα μου ένα άλυτο κουβάρι
που παριστάνει ότι όλα τα μπορεί
και όλο τρέμει μην το πάρουνε χαμπάρι
προτού προλάβει μια στιγμούλα να χαρεί.