Σ’ ένα ποτήρι τ’ άγγιγμα σου κοιτώ
και τα δυο χείλη σου με κραγιόν σαν σκιές.
Στ’ άρωμά σου τον χρόνο μετρώ
μα η ανάσα σου αύριο που ‘γινε χθες.

Είμαι γεμάτος από πράγματα άδεια,
φωτογραφίες, αναμνήσεις, φωνές.
Μέσα στου κρύου αγέρα κοιμάμαι τα χάδια,
στην αγκαλιά του μετράω στιγμές.

Φέρνει πόνο η απουσία και δάκρυ,
φέρνει η απόσταση θλιμμένες Κυριακές.
Ο καφές και η εφημερίδα σε μια άκρη
και πιο πέρα η μοναξιά κι οι σιωπές.

Φώτα σβησμένα, σκοτεινή φυλακή,
όνειρα που ‘σβησαν πριν η μέρα ανατείλει,
ίχνη που χάθηκαν στο στερνό σου φιλί,
λέξεις που μείναν σταγόνες στα χείλη...