Είναι τα καλοκαίρια σου που χτίζουν τους χειμώνες
του νου σου καταφύγια και φανερές κρυψώνες
Μικρό κλειδί το σώμα σου, δικό μου μα και ξένο
να το κρατώ στα χέρια μου κι όμως απ' έξω μένω

Με σένα δε θα λυτρωθώ
κι όπως μ' αξίζει θα χαθώ
της τρέλας μου φωτιά και μυστικό
δεν έχω τίποτα να μοιάζει λογικό

Μου περισσεύει ο κίνδυνος κάθε που παίρνεις φόρα
οι ξαφνικές σου ανατροπές δε λογαριάζουν ώρα
Αλλάζω θέση στη καρδιά, μη πεις πως θα ξανάρθεις
δεν τα πιστεύω πια όσα λες, κι όσα συχνά μου γράφεις