Αέρας λύνει το πανί
αέρας το ξεσκίζει
αέρας κτίζει όσα λες
αέρας τα γκρεμίζει

Θα το στραβώσω το κλειδί, να μην ανοίγει η πόρτα
να μείνω απ' έξω να θαρρείς, πως χάθηκα στη βόλτα
να με τρυπούν τα λόγια σου, στο δάχτυλο μου αγκάθι
μόνος και θεονήστικος από ψωμί κι αγάπη

Ίδιες οι λέξεις που ρωτούν
ίδιες που μ' απαντάνε
ίδιες οι νύχτες που με ζουν
ίδιες που με σκορπάνε